In de laatste twintig jaar zijn praktijk en regelgeving rond adoptie aanzienlijk veranderd. Hiervan wordt een kort overzicht gegeven. Tevens worden enkele belangrijke onderzoeksresultaten besproken betreffende 1. de mate en oorzaak van uithuisplaatsing van buitenlandse adoptiekinderen en 2. hechting en competentie in gezinnen met een jonge adoptiebaby. Geconcludeerd wordt dat de meeste adoptieplaatsingen redelijk tot goed verlopen (met circa 1–2% duidelijk mislukt), maar dat er veel verbeterd kan worden aan voorlichting en nazorg. In reeds lopend en toekomstig onderzoek staan onder andere interventie bij onveilig gehechte kinderen en beleving van de adoptiestatus op oudere leeftijd centraal.