Praten over het levenseinde, wat heb je daarvoor nodig? In de praktijk is gebleken dat existentiële vraagstukken weinig besproken worden. Als patiënten en artsen er samen over spreken en meer exploreren, wordt de hulpvraag duidelijker.
Gesprekken met huisartsen en huisartsen in opleiding geven aan, dat zij het moeilijk vinden om verduidelijkende vragen te stellen. Verslaglegging van de gesprekken ontbreekt vaak in het medisch dossier. Dit zou te maken kunnen hebben met onbekendheid met de vragen die meer inzicht kunnen verschaffen.
In deze bijdrage wil ik existentiële vraagstukken toegankelijk proberen te maken aan de hand van vragen gebaseerd op de ars moriendi.
Aan de hand van een aantal voorbeelden van gesprekken met patiënten uit het hospice wordt dit geïllustreerd.
