Iedere patiënt is uniek en ieder sterven is een uniek proces. Maar stervensbegeleiding verloopt in de ene familie gemakkelijker dan in de andere. Soms speelt een verschil in culturele achtergronden daarbij een prominente rol. Aansluiten bij wensen van patiënten of familieleden die je niet onderkent, niet verstaat of niet waardeert, is moeilijk. Hoe zorg je ook in die situaties voor optimale kennisdeling en een passende berichtgeving? Hoe geef je ook dan de nodige lichamelijke en geestelijke steun en hoe sluit je daarbij aan op wat de familie prettig vindt? Deze bijdrage beschrijft ervaringen en inzichten op dit gebied en biedt enkele concrete handvatten om problemen rond culturele verscheidenheid in de palliatieve zorg ‘experience-based’ aan te pakken.