De moeilijke economische omstandigheden waarin Griekenland verkeert, heeft ook gevolgen voor het jeugdbeleid en het jongerenwerk. Zij krijgen de afgelopen jaren nauwelijks enige aandacht van de politiek en het beleid, terwijl er al zo weinig regelingen en wetten op dit terrein zijn.
Er zijn participatiestructuren voor jongeren, zoals leerlingenraden, het jeugdparlement en studentenverenigingen, maar in zijn algemeenheid zijn veel structuren de afgelopen jaren afgebouwd. Als er wat gebeurt, lijkt dat vooral op instigatie van de Europese Unie te gebeuren.
Het zijn de jongeren zelf die niet bij de pakken gaan neerzitten. Bij niet-gouvernementele jongerenorganisaties, allerlei vrijwilligersinitiatieven en samenwerkingsprogramma’s van studenten hebben jongeren maatschappelijke initiatieven opgezet op het gebied van informeel leren, ondersteuning van kwetsbare maatschappelijke groepen en activiteiten waar jonge mensen elkaar helpen. De lokale jongerenraden, eens bloeiend in Griekenland, zijn inmiddels volledig verbureaucratiseerd en daardoor inactief.
De eerste slachtoffers van de bezuinigingsmaatregelen zijn de jongeren: zo is het minimum jeugdloon verlaagd met 30 % en de werkloosheid onder jongeren heeft een hoogte bereikt van 58 % in 2014.
Griekenland kent geen opleiding voor jongerenwerkers. In de jaren negentig van de vorige eeuw zijn er 120 jeugdinformatiecentra in Griekenland opgezet; zij ondersteunden zowel jongerenwerkers als actieve jongeren. Vanaf 2006 worden deze jeugdinformatiecentra niet langer ondersteund door de Griekse staat en zijn de meeste gesloten.
