“Ik ben 42 jaar, getrouwd met mijn jeugdliefde en moeder van twee jonge kinderen. Ik ben met mijn man van het noorden naar het westen van het land verhuisd. Ik vermoed dat ik die keuze onbewust heb gemaakt om wat meer afstand te scheppen tussen mijn zieke moeder, mijn familie en mijn eigen leven. Ik kom uit een gezin van vijf kinderen waarvan ik de op een na oudste ben. Mijn vader is ruim tien jaar geleden overleden aan kanker. Ik heb heel lang gewerkt als sociaal psychiatrisch verpleegkundige, maar heb sinds kort een nieuwe baan als preventiewerker bij de GGZ. Ik werk voor het thema waar we nu over praten. Wij korten dat af als ‘kopp’, dat staat voor kinderen van een ouder met psychische problemen.
