De centrale vraag in dit artikel luidt: welke systeembenaderingswijze is op welk moment, bij welk systeem, bij welke vraagstelling en bij welke mogelijkheden aangewezen? Er wordt voor gepleit om bij het beantwoorden van deze vraag niet slechts de aandacht te richten op intrasysteemkenmerken van de hulpvragers, maar ook op de kenmerken van de interactie, op de intersysteemkenmerken, die onder meer tot uitdrukking komen in de interactie tussen de hulpvragers en de hulpverleners. Voorgesteld wordt om een ordeningsmodel voor systeembenaderingswijzen te ontwerpen op basis van vooral deze intersysteemkenmerken. Tevens wordt ervoor gepleit de uiteindelijke beslissing voor een bepaalde systeembenaderingswijze tot stand te laten komen in overleg tussen het hulpvragend en het hulpverlenend systeem..