Het is deze maand zestig jaar geleden dat de nazi-bezetting van Nederland eindigde. In het openingsartikel gaat Hafkenscheid in op het gewone en het ongewone in de diagnostiek en de behandeling van oorlogsslachtoffers. Hij blikt terug op zijn twintigjarige carrière in het Sinai-centrum en concludeert dat de misverstanden over het gewone en het ongewone een van de constante thema's zijn en dat het onderscheid hiertussen van essentieel belang is voor de effectiviteit van de psychotherapeutische hulp. De problematiek van de child survivors, de jongste groep van overlevenden – inmiddels zestig tot zeventig jaar oud – wordt niet uitsluitend bepaald door de eigenlijke verschrikkingen, maar vooral door de context waarin deze plaatsvonden en de naoorlogse psychologische gevolgen.
