Het meten van pijn bij kinderen omvat zelfrapportage, gedragsobservaties, en fysiologische reacties. Zelfrapportage wordt over het algemeen vanaf de leeftijd van vier jaar toegepast. Huilen, gezichtsuitdrukking en lichaamsbeweging zijn de meest gebruikte indicatoren in pijnmeetinstrumenten. De kwaliteit van een pijnmeetinstrument wordt getoetst op de mate van betrouwbaarheid, validiteit en toepasbaarheid in de klinische praktijk. Pijnmeetinstrumenten bij oudere kinderen zijn vaak hulpmiddelen om op eenvoudige wijze de ernst van de pijn aan te geven. Voor zuigelingen en jonge kinderen zijn meerdere pijnmeetinstrumenten ontwikkeld, die overigens vrij veel op elkaar lijken. Pijnmeetinstrumenten zijn tot nu toe alleen gebruikt voor onderzoeksdoeleinden. Het is nu tijd om pijnmeting in de dagelijkse praktijk te implementeren, maar dit vereist tijd, geld, mankracht en goede communicatie