Een van de mooiste passages in Draaisma's boek is gewijd aan hoe de Engelse arts Parkinson een oudere man op een vreemde manier over straat ziet lopen. Parkinson herkent het prototype van het later naar hem genoemde syndroom. Hij voert de observatie als een ultrakorte gevalsbeschrijving op in zijn Essay on the Shaking Palsy. Schrijven deed Parkinson niet alleen over zijn syndroom, maar ook over jicht, het tot leven wekken van schijndoden en een reeks van andere onderwerpen. Het zal goeddeels 's avonds en 's nachts zijn gebeurd, want overdag hield Parkinson praktijk in de dichtstbevolkte wijk van Londen.
