Geneeskunde zit de Jansens in het bloed

Vier kinderen uit één gezin die geneeskunde studeren? Is het meer dan toeval? Victor (25), oudste van de vier: “Helemaal vreemd was het natuurlijk niet. Onze vader is sociaal-geriater, wij kwamen dus van jongs af aan met het vak van arts in aanraking. Toen ik op de basis-school zat, vroeg juf eens aan alle kinderen wat we wilden worden. Toen schijn ik al geroepen te hebben dat ik dokter wilde worden. Mijn vader vond dat natuurlijk prachtig.” Toyah (19) knikt bij die woorden. “Ja, dat is herkenbaar. Ik wist in de tweede klas van het VWO al dat het geneeskunde zou worden. Hoewel ik ook nog twijfelde over psychologie. Maar daar heb ik toch maar van afgezien. Mijn vader zei het niet met zoveel woorden, maar soms liet hij fijntjes doorschemeren dat psychologie niet zo handig was. Dan was je volgens hem verzekerd van een werkloos bestaan.” Miguel dacht eerst nog aan biologie, laat hij weten. “Of biomedische wetenschappen. Maar ik kwam er al snel achter dat je dan een soort dokter zonder patiënten zou worden. Daar had ik geen zin in.” Philip (23) vormde geen uitzondering op de rest. “Victor was de eerste”, zegt hij. “Ik ben vlak na hem begonnen. Ik vond het ook een mooi vak. Geen moment heb ik over iets anders nagedacht. Recent kwam ik een oud vriendenboekje van mijn broer tegen. In groep 5 had ik bij het stukje ‘wat wil je later worden’ ook ‘dokter’ opgeschreven.” …