Bij het lezen van het artikel van collega en amice Admiraal (‘Informed consent (3): Informatie over de kosten’ - TP december 2008, pag. 9-11), borrelde en gistte er bij mij onder het directe leesoppervlak een protest. Niet alleen omdat ik net zelf een ‘zaak‘, of liever een affaire, min of meer in der minne had geschikt, maar ook omdat het mij keer op keer almaar sterker opvalt dat beoordelaars met grote eensgezindheid er de voorkeur aan geven om de ‘aangeklaagde‘ collega flink lik op stuk te geven. Het lijkt er in mijn ogen wel heel sterk op dat al die beoordelaars driftig bezig zijn om een smet uit het verleden knetter-hard uit te wissen.
