eeg-biofeedback behoort tot het domein van de psychofysiologie en werd oorspronkelijk ontwikkeld om bewustzijnstoestanden te moduleren door bepaalde
eeg-patronen via positieve bekrachtiging (operante conditionering) te versterken. In de jaren zestig onderzocht Kamiya de eerste toepassing van alfagolvenbiofeedback als relaxatietraining (
Kamiya, 1979). Kort daarna onderzocht Sterman, die geïnteresseerd was in de neurofysiologische mechanismen van de waak- slaapovergang, de betekenis van het ‘sensorimotorisch ritme’
smr bij katten en apen (
Sterman, 1996). In een eerste reeks studies schreef hij dat dit ritme (12-15 Hz), dat maximaal over de sensorimotorische schors meetbaar is, zich vooral voordoet in de fase die net voorafgaat aan het inslapen en dat dit gepaard gaat met een rustige alertheid en immobiliteit. Hij wees op de gelijkenis met de ‘slaapspoelen’ die vanaf het tweede slaapstadium in het
eeg verschijnen. In een volgende reeks toonde hij aan dat het mogelijk was bij de dieren dit ritme via
eeg-biofeedbacktraining te versterken. Hij stelde bovendien vast dat de verhoogde hoeveelheid
smr behouden bleef na de training, dat dit gepaard ging met een verhoogde hoeveelheid slaapspoelen in het slaap-
eeg, en dat dit leidde tot een hogere epilepsiedrempel. …
