Editorial

De zomer is al weer bijna voorbij. Naast alle activiteiten om ons vak goed op de kaart te houden en de kwaliteit en noodzaak van urologische ingrepen te blijven verantwoorden, was een aantal weken vakantie welkom. Maar niet alleen dat. Deze periode bood ook tijd om over wat we doen te communiceren met de vakbroeders. Dit nummer van het tijdschrift is daar weer een goed voorbeeld van. Hendricksen et al. inventariseerden de stand van zaken in Nederland inzake robotchirurgie en bediscussiëren de verschillen tussen de traditionele open cystectomie en de cystectomie door middel van robotchirurgie. Boonen et al. presenteren een test voor de diagnostiek van urineweginfecties, een groot probleem in de urologische praktijk. Zo’n gemakkelijke test is dus zeer welkom. Na chirurgie vanwege het niercelcarcinoom is er altijd een kans op recidief, met een zeer slechte prognose. Hoe we patiënten moeten vervolgen, staat blijvend ter discussie. Kroeze et al. hebben aan de hand van hun enquête geprobeerd hier meer eenduidigheid in te brengen. De casuïstiek van Bakker et al. laat zien dat het nuttig is om te publiceren: recent opereerde ik een patiënt aan een vermeend lokaal recidief niertumor; het bleek een bijmilt te zijn. Die bijmilt stond wel in de differentiële diagnose, maar zekerheid was bij deze jonge patiënt geboden. Ten slotte doen Haensel et al. verslag van een zeldzame casus, die na lezing wellicht ook in úw praktijk voorkomt of wellicht al is voorgekomen. Dit zomernummer is dus zeker de moeite van het lezen waard, om vervolgens met een frisse mindset het nieuwe seizoen tegemoet te treden. …