Editorial

Wetenschappelijke publicaties hebben meer en meer het karakter van complexe klinische studies waarbij de gerandomiseerde, liefst multicentrische studie als het hoogste goed wordt ervaren. Maar al te vaak is de afgelopen jaren de relativiteit van dergelijke studies gebleken. Rofecoxib®, beter bekend als Vioxx® is een goed voorbeeld. Meer dan 40 gerandomiseerde studies met vele duizenden patiënten gingen vooraf aan de registratie van het middel rond de laatste eeuwwisseling. Nog geen 5 jaar later moest het van de markt vanwege onverwachte cardiotoxiciteit. Nauwkeurige rapportage van gebeurtenissen binnen de klinische praktijk leiden ook binnen de urologie vaak tot discussies. Zo bleek uit Amerikaanse registratiegegevens dat de kans op overlijden tijdens opname na een laparoscopische nefrectomie 50% hoger is dan na een open nefrectomie. De klinische praktijk is dus vaak weerbarstig en bestand tegen de bewijslast van grote klinische trials. Mogelijk dat patiëntenselectie en ervaring met nieuwe mogelijkheden in het dagelijks medisch veld hierbij een rol spelen. Een belangrijk element zal ook liggen in het feit dat patiënten nooit volledig onderling vergelijkbaar zijn. Deze ervaring met individuele patiënten raakt tegenwoordig wat ondergesneeuwd tussen alle multicentrische studies. Vandaar deze uitgave van ons tijdschrift met bijzondere casus. Misschien zult u zelf nooit een ketamineblaas zien of een groeiende bijmilt. Maar na het lezen van dit nummer zult u het bestaan ervan nooit meer vergeten. Veel plezier. …