Doet minimal brain dysfunction zijn herintrede in de DSM-5 als neurobiologische ontwikkelingsstoornis?

‘ADHD [aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit] is een gedragsmatig concept dat verwijst naar een aantal gedragskenmerken en leermoeilijkheden welke geacht worden het resultaat te zijn van een neuro(bio)logische dysfunctie, bij intellectueel normaal begaafde kinderen. Dit neurologisch dysfunctioneren wordt in allerhande hersenstructuren zoals cortex, prefrontale kwab, limbisch systeem, hippocampus, formatio reticularis gesitueerd. Door andere auteurs wordt een traagheid in de ontwikkeling en rijping van het centrale zenuwstelsel verondersteld, aangezien vaak niet duidelijk is welke factor het cerebraal dysfunctioneren zou hebben veroorzaakt […] ADHD-kinderen blijken dus naar etiologie een heterogene groep te vormen. De verscheidenheid aan potentiële oorzaken welke in de literatuur vermeld worden, laat de mogelijkheid van een multi-causale bepaaldheid van het ADHD-syndroom open. […] Ter aanvulling van de opvoedkundige behandeling wordt momenteel veel aandacht besteed aan de mogelijkheid om ADHD-kinderen met psychofarmaca te behandelen. […] Het is verder aannemelijk dat ADHD-kinderen gedurende het verdere leven over minder goede aanpassingsmechanismen zullen beschikken, hetgeen een optimale sociale integratie uiteraard niet ten goede komt. Het is niet onwaarschijnlijk dat sommige ADHD-kinderen verhoogd vatbaar zijn voor een variëteit aan psychiatrische afwijkingen in de volwassenheid’. …