Discussies over de functie van diagnostiek zijn onverminderd actueel. Te meer nu er belangrijke ontwikkelingen gaande zijn in de diagnostiek binnen de jeugdzorg. Twee recente ontwikkelingen zijn: verwetenschappelijking van het diagnostisch proces met een hypothesentoetsend model, en een cliëntgerichte diagnostiek met een contractmodel. In de praktijk heerst verwarring over de relatie tussen deze twee modellen. In dit artikel beschrijven we de praktische mogelijkheden en knelpunten van beide modellen, en we vergelijken ze aan de hand van drie aspecten van diagnostiek: het methodologische, vakinhoudelijke en relationele aspect. We bevelen ten slotte aan om zowel hypothesentoetsend als cliëntgericht te werken.