In dit artikel worden vroege stoornissen geanalyseerd vanuit een structureel psychoanalytisch gezichtspunt. Hierbij wordt een onderscheid gemaakt in drie gezichtspunten: de drift, het ego en het zelf. Deze drie gezichtspunten worden toegelicht en aan de hand hiervan wordt uiteengezet welk type indicatiestelling voor behandeling volgt uit de diagnostiek van de patiënt en zijn klachten. Het voorstel wordt gedaan om het concept vroege stoornis af te schaffen en dit te vervangen voor een analyse met behulp van deze gezichtspunten. De indicatiestelling voor behandeling wordt hiermee gepreciseerd.