Voor de recensent, medewerker van een vroeger uur aan de (oude) Hoofdsom der psychiatrie (1972) is het verschijnen van de Nieuwe hoofdsom der psychiatrie ook een weerzien met Piet Kuiper in een situatie waarin er nogal wat veranderd is in de psychiatrische en psychotherapeutische wereld. Dit maakt het lezen en herlezen tot een interessante studie. Wellicht interessanter dan bedoeld is door de auteurs, want die schreven het voor de lezer van nu en die heeft mogelijk geen boodschap aan de historie van het boek en aan de geschiedenis van het vak.
