In ons vak is er nog veel inefficiënt. Zo solliciteer ik mij al een tijdlang het apenzuur. Een lange reeks collegiale doch indringende gesprekken levert bij voortduring hetzelfde Persoonlijk Professioneel Profiel op. ‘Interessant, maar.’ Op interessant alleen kan ik natuurlijk geen carrière bouwen. En zo langzamerhand heb ik het al overal geprobeerd. Steeds hetzelfde verloop. Koetjes en kalfjes en dan arglistige vragen naar mijn loyaliteit aan de beroepsmatige waan van de dag. Ik heb het wel door. Geef simpelweg het voor de hand liggende antwoord en je hebt de baan. Maar ik vertik het. Een sollicitatieprocedure is toch een eerlijke strijd. Er is toch niks aan om ergens zonder slag of stoot te komen. Wat stelt zo'n baan dan voor?
