Weefselverlies dat optreedt ter plaatse van een occlusaal contact leidt in de meeste gevallen tot een verticale verplaatsing van een gebitselement om de occlusie in stand te houden. Dit gaat vaak gepaard met migratie van het alveolaire bot en de gingiva: ‘dentoalveolaire compensatie’ genoemd. Door het weefselverlies worden de klinische kronen korter en verdwijnt de occlusale morfologie, met mogelijk verder weefselverlies tot gevolg. Doordat de patiënt dit proces veelal niet voelt, kan het lang onopgemerkt blijven. De initieel lokale symptomen kunnen zich steeds verder uitbreiden over de gehele dentitie. Om een voorspelbare reconstructieve behandeling te kunnen plannen is het vaststellen van de mate en de richting van de migratie belangrijk. Hierbij worden ook alle gebitselementen en omringende structuren geanalyseerd die geen symptomen van compensatie vertonen. Deze zogeheten ‘referentie-analyse’ kan helpen om te achterhalen wat er met de overige elementen gebeurd is.
