Er wordt een overzicht gegeven van de recente literatuur over de psychische gevolgen van schisis op verschillende kinderleeftijden. Aan de hand van een klinische casus van een kind met een hazenlip wordt het model van Wallander en Varni over de invloed van chronische ziekten op de sociaal-emotionele ontwikkeling van kinderen geïllustreerd. In dit model staan niet de ziektespecifieke factoren centraal, maar algemene factoren die de aanpassing van kinderen met een chronische lichamelijke aandoening beïnvloeden. Uit het literatuuroverzicht blijkt dat een groot gedeelte van kinderen met een schisis probleemloos door hun kindertijd komt. Een deel echter, krijgt vroeger of later cognitieve, gedrags- of emotionele problemen. Er worden enkele suggesties voor behandeling gegeven.
