Zoals eerder aangegeven, is een behandeling op een KKP wat vorm betreft duidelijk en strak gestructureerd. Dit geldt zowel voor het behandelaanbod als voor de tijdsindeling. Dit is nodig om de korte tijd zo efficiënt mogelijk te gebruiken en om binnen een duidelijke structuur zoveel mogelijk speelruimte te hebben om procesmatig te kunnen werken. De structuur staat in principe niet ter discussie, de manier waarop er daarbinnen gewerkt wordt is onderwerp van gezamenlijk onderzoek. Het team is bereid toelichting te geven en opmerkingen en vragen erover serieus in ontvangst te nemen en het gesprek erover aan te gaan. Dit kan paradoxaal klinken, maar is weer een voorbeeld van het spanningsveld tussen procesgericht en doelgericht werken. Op elk moment zal de keuze gemaakt moeten kunnen worden tussen antwoorden – met het doel transparantie en veiligheid te vergroten – en niet direct antwoorden, maar de aanleiding tot de reactie met de cliënt onderzoeken. In dit hoofdstuk wordt aan de hand van twee cliënten, de in het vorige hoofdstuk geïntroduceerde Hans en Marieke, beschreven hoe het doorlopen van het tijdspad eruit kan zien. Dit wordt gedaan aan de hand van een aantal kritische momenten uit hun behandeling. Daarna wordt vanuit de theorie een korte toelichting gegeven.
