De asielzoekers industrie

In 2004 kwam hij voor het eerst op mijn spreekuur. Aangezien hij een chronische en invaliderende reumatische aandoening bleek te hebben komt hij sedertdien met enige regelmaat ter controle. Toen ik hem de eerste keer zag, zat hij al in een rolstoel, maar had zijn beide benen nog. Tegenwoordig steken, na een bilaterale onderbeenamputatie, onder zijn broek twee metalen staken uit met daarop een paar rode schoenen, wat onbedoeld een enigszins clowneske indruk maakt. Steeds wordt hij vergezeld door zijn vrouw, die zijn rolstoel duwt, maar het laatste stukje de spreekkamer in, rolt hij altijd zelf alsof hij wil aangeven, dat hij nog niet compleet invalide is. Het moet dan ook een hard gelag zijn. Hij heeft mij wel eens foto’s getoond uit zijn jongere jaren, waarop hij net een landelijke competitie voor sterke mannen had gewonnen en als een gespierde Adonis de bokaal omhoog heft. …