Thuislozen zijn mensen die een adres hebben waar ze een deel van de tijd verblijven of een postadres. Mensen die zo’n adres niet hebben, zijn daklozen. Ze slapen in openbare ruimten of in maatschappelijke opvanglocaties. Velen zijn door huurachterstand of andere schulden dakloos geraakt, of na detentie of vanwege overlast. De meeste daklozen zijn alleenstaande mannen. Een relatief groot deel heeft een verstandelijke beperking of een psychiatrische stoornis, of een combinatie daarvan. Daarnaast hebben ze vaak ook andere gezondheidsproblemen, zoals verslaving, infectieziekten, COPD, maag- en darmklachten, huidklachten, voetproblemen en veel tandvlees- en gebitsproblemen. Het is voor hen moeilijk om consequent medicijnen te gebruiken. Het leven als dakloze veroorzaakt veel stress, mede door negatieve reacties uit de omgeving. De helft van de daklozen heeft geen zorgverzekering. Een deel is nog wel ingeschreven bij een huisarts. Veel daklozen kunnen moeilijk huisartsenzorg krijgen en mondzorg is nog moeilijker. In enkele steden zijn straatdokterprojecten opgezet die huisartsenzorg bieden aan daklozen. Soms doen tandartsen mee. Houd bij daklozen rekening met hun leefsituatie, die het moeilijk maakt om op tijd te komen, het gebit goed te verzorgen, gezond te eten en medicijnen in te nemen.
