Buitenland

Nederland is klein. We hebben een goede gezondheidszorg, maar we hebben ook goed verzekerde en vaak bemiddelde patiënten. Deze zoeken, niet gerust op een goede afloop van hun behandeling in Nederland, soms hun heil in het buitenland en gaan op zoek naar genezing aldaar. Daarbij is een niet onbelangrijk element dat deze zorg vaak niet in Nederland wordt vergoed door de zorgverzekeraar, en ook niet in het buitenland. De patiënt betaalt dus zelf voor de behandeling. Omdat het doorgaans gaat om nieuwe behandelingen en de patiënt als eigen zorginkoper vermoedelijk weinig ervaring heeft met deze handel, vraag ik me af wie hierop eigenlijk toe zou moeten zien. In deze speciale casuïstiekbijlage bij het Tijdschrift voor Urologie is een casus opgenomen over ¹⁷⁷lutetium-behandeling van PSMA-positieve (prostaat)tumoren. Behandeling met ¹⁷⁷lutetium is inmiddels beperkt beschikbaar in Nederland en de behandelend uroloog kan overwegen deze aan te bieden als daar een indicatie voor is. Dat is voor sommige patiënten echter te beperkt en die kiezen voor een behandeling elders, meestal in Duitsland. Het zou mooi zijn als we dit medisch toerisme wat meer in kaart krijgen. Na ¹⁷⁷lutetium zal er wel weer een nieuwe hype komen, dus actueel zal dit thema altijd wel blijven. Misschien iets voor de NVU Commissie Kwaliteit? …