Begin jaren negentig is de kindertrainingsgroep ‘Samen speuren naar sporen met Joep Loep’ ontwikkeld. Tot op heden wordt de training speciaal voor kinderen met AD HD binnen diverse instellingen gebruikt. Natuurlijk is dat voor de bedenkster van de training leuk, maar het roept ook vragen op. Zeker nadat uit onderzoek is gebleken dat die kindertraining geen meetbaar effect laat zien. Waarom blijven instellingen die training dan toch aanbieden? En wat kunnen we bedenken om met trainingen voor kinderen meer effect te sorteren dat bovendien meetbaar is? In dit artikel vindt u enkele overdenkingen rond het fenomeen kindergroepstraining en effectiviteit en wordt er een voorstel gedaan om trainingsgroepen voor kinderen op een handiger manier op te zetten, zodat de deelnemende kinderen er zichtbaar en dus meetbaar beter van worden.
