De theorie van dynamische systemen van ontwikkeling is een van de jongste loten aan de bloeiende boom van de ontwikkelingspsychologie. Het gaat bij nadere beschouwing overigens om meerdere loten die uit dezelfde knop - de dynamische systeemgedachte - ontspruiten. De eerste beschouwt de dynamische systeemtheorie meer als een benadering van ontwikkeling (een bepaalde, globale manier van kijken naar ontwikkeling) dan als een aparte theorie (een systematisch geheel van specifieke begrippen en relaties). Ze stelt bijvoorbeeld dat deze systeembenadering goed verenigbaar is met de theorieën van Piaget en Vygotsky (zie Van Geert, 1991, 1994, 1998). Volgens de andere ‘loot’ is de dynamische systeemtheorie een nieuwe theorie van de organisatie van het gedrag en automatisch ook van de ontwikkeling van gedrag (Thelen & Smith, 1994; Clark, 1998).
