Diabetes mellitus is een chronische ziekte, waarbij endogene en exogene factoren (obesitas, leeftijd, infectie, zwangerschap en erfelijkheid) een rol spelen. De prevalentie van diabetes mellitus type I is ongeveer 3,5 per 1000 Nederlanders, dit is 15% van het totale aantal diabetespatiënten. De meest frequente vorm van diabetes mellitus is de type-II-variant. Boven de leeftijd van vijftig jaar bedraagt de prevalentie 8-11% in Nederland en deze neemt toe met de leeftijd tot bijna 20% bij personen ouder dan vijfentachtig jaar. Geschat wordt dat in 2006 ongeveer 600.000 patiënten bekend waren met diabetes mellitus, maar dat er nog 250.000 mensen zijn waarbij de diagnose nog niet is gesteld. Deze mensen hebben een hoog risico op het krijgen van complicaties. Gemiddeld leven mensen vijf tot zeven jaar in onwetendheid van hun diabetes voordat de diagnose is gesteld.
