Evidence-based medicine heeft steeds meer invloed gekregen op het medisch handelen, ook in de diagnostiek. Evidence-based medicine beoogt de individuele ervaring van de arts te combineren met de resultaten van het beste klinische onderzoek. De wetenschappelijke benadering leidt tot bewijs (evidence) en vereist goed systematisch onderzoek: grote, gerandomiseerde klinische trials, dubbelblind uitgevoerd, waarbij de patiënt en onderzoeker niet weten welk onderzoek of welke behandeling is toegepast.
Na bestudering van het hoofdstuk ‘De waarde van diagnostische bevindingen’ kent de lezer de begrippen intra- en interbeoordelaarsovereenkomst (kappa) en -variatie, validiteit van een diagnostische test, sensitiviteit en specificiteit, likelihood ratio (positief en negatief), betrouwbaarheidsinterval (p-waarde) en de positief en negatief voorspellende waarde.
