Het valt me op dat er een sterke tendens is om verzuimende werknemers onmiddellijk weer aan het werk te zetten. Dat lukt de bedrijfsarts weliswaar niet altijd, omdat hij/zij de cliënt pas na enkele weken ziet. Maar in toenemende mate worden leidinggevenden gestimuleerd om veel sneller afspraken met hun medewerkers te maken over werkhervatting in aangepast werk. Op de korte termijn zal vooral de werkgever hier blij mee zijn, behalve wanneer hij weinig aangepast werk heeft. In het artikel van Heida et al. in dit tijdschrift (TBV maart 2004), wordt er zelfs voor gepleit om mensen met aspecifieke rugklachten helemaal niet meer te laten verzuimen. Direct aangepast werk is het credo. Welke bewijzen zijn er dat dit een efficiënte aanpak is?
