De tarievenlijst tandheelkunde is en blijft voor een vrije ondernemer binnen een economie waarin privatisering hoog op de agenda staat en bureaucratische bemoeienis gezien wordt als een rem op ontplooiing, een heikel punt. Er zijn er niet veel die begrijpen hoe dit rijmt. Want hoe verhoudt het zich tot een inkomenspolitiek die de vrije ondernemer moet kunnen weerhouden van een al te riant inkomen? Hoever reikt de achterliggende gedachte dat zorgverlening voor alle burgers vrij toegankelijk moet zijn terwijl enige vorm van beperking in alle andere vormen van consumptie geen enkele rem kent? Waarom is het socialistisch perspectief vooral herkenbaar in de gezondheidszorg en lijkt de overheid zich uit alle andere publieke sectoren terug te trekken en te vertrouwen op een markt - economie? En vooral: Waarom speelt kwaliteit zo’n volkomen onder - geschoven rol in dit dwangmatig gestuurde relikwie van het sociale paradijs?
