Het aanzien van het beroep huisarts neemt af, opleidingsplaatsen blijven leeg, prominente Nederlanders propageren dat de huisartsgeneeskunde afgeschaft kan worden en wij gingen onszelf op het NHG-congres deze week ontwikkelen in onderwijs en onderzoek. Is dat geen regelrechte suïcidepoging in een tijd waarin sommigen stellen dat we de ondergang van ons vak alleen kunnen tegengaan door de patiënt en niemand anders, in ons denken centraal te stellen? Vraaggestuurde zorg is waar we naartoe zouden moeten; de patiënt als consument stelt eisen aan de geboden waar. Wat voor goeds mag de patiënt verwachten van de betrokkenheid van huisartsen bij onderzoek en onderwijs?