Jarenlang heb ik in TP casussen over kindertandheelkunde gepubliceerd. Voor mij was het altijd jammer dat anderen hieraan zelden of nooit een bijdrage leverden. Weliswaar was mijn opvatting nogal verschillend van wat er bij veel kindertandartsen leefden, maar dat maakt niet uit. De kindertandheelkunde heeft zich te lang onttrokken aan de invloed van preventieve tandheelkunde en de cariologie en dat heeft het noodzakelijk wetenschappelijk debat en de ontwikkeling van het vakgebied te lang in de weg gestaan. Gelukkig begint hier langzamerhand verandering in te komen en dat is altijd een van de doelen van mijn bijdragen aan TP geweest.
