Regionale ggz-organisaties kunnen niet beschikken over het volledige ggz-budget. Ze moeten een visie hebben over welke functies wel en welke niet binnen de wijk gerealiseerd worden. We beschouwen het actuele zorgstelsel als een gegeven; zorgverlening gebeurt niet op een eiland. De politieke en economische omgeving bepaalt mee hoe zorg vorm krijgt. En we wensen niet te vechten tegen deze opgelegde structuren. De onderverdeling in een ggz vanuit de huisartsenpraktijk (bijgestaan door poh-ggz), een g-bggz en een s-ggz is uitgangspunt, maar ontoereikend voor de organisatie van de zorg. In de wijk zullen deze drie ggz-structuren allemaal vertegenwoordigd zijn, maar ze kunnen niet optimaal functioneren wanneer er geen kader buiten de wijk bestaat. Wat verwachten we van de ggz-infrastructuur buiten de wijk? We willen in dit hoofdstuk een model bieden voor optimale regionale spreiding van functies om te komen tot een efficiënte taakverdeling op basis van centralisatie en decentralisatie in verschillende regio’s of geografische eenheden: landelijk, supraregionaal, regionaal en wijkgericht.
