Achtergrond:
De aanpak van gezondheidsproblemen vraagt vaak om integraal gezondheidsbeleid. Dergelijk beleid komt tot stand via beleidsnetwerken waaraan ook andere sectoren dan de gezondheidssector deelnemen. Het ZonMw-programma Gezonde Slagkracht bood 34 gemeentelijke projecten ondersteuning bij integraal gezondheidsbeleid. Wij onderzochten welke factoren van invloed waren op de deelname daaraan van niet-gezondheidssectoren.
Methode:
In twee dwarsdoorsnede-onderzoeken (2012 en 2013) vroegen we projectleiders via een vragenlijst met welke organisaties, en in welk beleidsfase, zij contact hadden. Deze beleidsnetwerken analyseerden we met beschrijvende statistiek, waarbij we keken naar de invloed van gezondheidsthema, integraliteit van beleidsvoornemens, en beleidssector van de projectleider.
Resultaten:
Gemiddeld bestond een beleidsnetwerk uit 20 actoren die samen vijf niet-volksgezondheidssectoren vertegenwoordigden. Welzijn, sport, onderwijs en veiligheid namen veel vaker deel dan WMO, werk en inkomen, ruimtelijke ordening, en volkshuisvesting. Niet-volksgezondheidssectoren namen vaker deel aan beleidsuitvoering dan aan beleidsontwikkeling en besluitvorming. Er namen meer niet-volksgezondheidssectoren deel bij een meer omvattend gezondheidsthema, een integraler geformuleerd beleidsvoornemen, en een projectleider van buiten de volksgezondheid. Het aandeel van niet-gezondheidssectoren bleef door de tijd heen vrijwel gelijk.
Conclusies:
Wanneer een gezondheidsprobleem integraal gezondheidsbeleid rechtvaardigt, lijkt de deelname van niet-volksgezondheidssectoren te stimuleren door hen vroegtijdig te betrekken en te vertrekken vanuit een brede definitie van het probleem en de aanpak daarvan.
