Een depressie is natuurlijk allereerst heel vervelend voor jezelf. Je voelt je beroerd, misschien al heel lang, en ondertussen word je toch verondersteld gewoon de dingen te doen die je altijd deed. Misschien niet eens omdat je omgeving dat van je verwacht maar dan toch in ieder geval omdat het van jezelf moet. Je kunt immers niet elke dag tegen je vrouw roepen dat je geen zin hebt in het familieleven en boven gaan zitten. En je kinderen zijn er ook niet op gebouwd om pappa voortdurend met rust te laten. Voor de partners is het echter ook een zwaar gelag. Want hoe je ook je best doet, ze merken natuurlijk toch dat er iets mis is.
