Ondanks de ontwikkeling van adequatere diagnostische instrumenten bestaat er in de kinder- en jeugdpsychiatrie geen lakmoesproef voor het bepalen van de juiste diagnose. Door informatie van meerdere informanten (zoals leerkracht, ouders en het kind zelf) zorgvuldig te wegen, naast het kinderpsychiatrisch onderzoek, kan een diagnose gesteld worden. Zo’n diagnose is geen doel op zich, maar een goed uitgangspunt voor het bepalen van een passende behandeling of begeleiding. Over- en onderdiagnostiek moeten hierbij vermeden worden. De huisarts heeft in de kinder- en jeugdpsychiatrie een belangrijke signalerende, verwijzende en soms direct behandelende taak.
