VOORZICHTIG INTERPRETEREN

Hoe gaat het toch met ons allemaal? Redden we het nog wel, zo te midden van de naschokken van die reeks vergeefse stakingen op alle fronten? Het gekke is, dat dit wel degelijk het geval is. Ondanks de toenemende armzaligheid van onze armslag redden we ons prima. Zelfs de baanloze ongelukkigen van wie huis en haard zojuist zijn ingepikt door een van de nog maar net overeind gekrabbelde banken hebben het redelijk goed. Terwijl buiten de rampspoed in alle hevigheid rondraast, zit zo’n ontheemd gezinnetje knusjes bijeen in de aftandse caravan, de kinderen in zelfgedecoreerde luizenmanteltjes van de Hema. Liefdevol veegt de moeder, uiteraard weer 100% huisvrouw geworden onder het nieuwe gesternte, een deken van krokante kruimels van hun snoetjes. Niet zo morsen, kinderen. De vader is boos. Hij wilde de homozombiepornofilm van de Canadese regisseur Bruce LaBruce, die dan toch eindelijk voor publiek is vrijgegeven, wel eens bekijken op zijn laptop. Helaas, de draadloze verbinding laat het afweten. ‘Een duidelijk gevalletje van lamlendigheid troef’, raast hij. De tv deed het ook al niet. Gelukkig, er wordt gebeld. De mannen zoekende erectietruck heeft hem eindelijk gevonden. Blij holt vader naar buiten, eens even wat anders. De puberzoon, rustig in zijn hoekje, heeft niets gemerkt van de commotie, vervuld als hij is van het luisteren naar een contrastrijke aaneenschakeling van minicomposities met wisselende impact. Moeder zucht diep. Zij zou nu wel een glaasje lusten. Doodjammer dat haar wijnselectie ook door de deurwaarder is meegenomen. Nu geniet een ander van die koele elegantie, kruidig en aards van structuur, maar bovenal met een intrigerende nervositeit …