De klacht moeheid is voor de dokter buitengewoon lastig. Deze bijdrage illustreert dit met twee casus. Het ontbreken van moeheid hoeft een ernstige ziekte niet uit te sluiten, zelfs niet een ernstige vorm van bloedarmoede. Anderzijds hoeft invaliderende moeheid geenszins te berusten op een detecteerbare somatische aandoening. Vanzelfsprekend zijn bij klachten van vermoeidheid een goede anamnese en een zorgvuldig lichamelijk onderzoek nodig om specifieke oorzaken uit te sluiten. Uitgebreid laboratoriumonderzoek bij patiënten zonder positieve anamnese en zonder afwijkingen bij lichamelijk onderzoek heeft echter weinig zin.
