Van recepthistorie en tekstverwerker naar medicatieoverdracht en supertelex

De meeste huisartsen waren vroeger apotheekhoudend. ‘Recept’ – letterlijk: men neme – was oorspronkelijk een bereidingsvoorschrift.Voor het feitelijk bereiden van een geneesmiddel hoefde alleen een krabbeltje (het recept) naar de assistente. De communicatieve betekenis van het recept was dus beperkt. Later werd deze van groter belang, toen de bereidingswerkzaamheden naar de apotheek werden verlegd. In de loop van de tijd is het recept echter veel meer geworden dan een communicatiemiddel. Het is ook logistiek en administratief belangrijk geworden en heeft een veel uitgebreidere betekenis gekregen van registratiebewijs, bewijs van voorschrift, akte van dienst en voorschrijver, aanvraag tot vergoeding en bewijs van verificatie in persoon. Dankzij de laatste richtlijn Medicatieoverdracht is het bovendien een belangrijk en verplicht communicatiemedium geworden met ICPC’s, labwaarden en mutatieredenen. Het begrip ‘recepthistorie’ denkt niet langer de lading, en daarom kunnen we in het vervolg beter kiezen voor het begrip ‘medicatieoverdracht’. Hoe is dat nu allemaal zo gegroeid? …