Anke is intaker en groepspsychotherapeut bij ‘Boomvaart’, een regionaal centrum voor ambulante behandeling, met een aanbod van sociale psychiatrie tot psychotherapie. Ze kijkt naar Margriet, de 39-jarige vrouw die tegenover haar zit. Zojuist heeft ze tegen haar gezegd: ‘Je komt hier omdat je iets in je leven wilt veranderen en hoopt dat een behandeling bij ons je daarbij zal helpen. Hoe zal die verandering eruitzien, als je behandeling gaat zoals je wilt?’ Margriet fronst haar voorhoofd. Anke wacht geïnteresseerd af. Ze weet uit ervaring dat de vrouw die tegenover haar zit door haar vraag uit haar evenwicht gebracht kan zijn. Als het haar echter lukt een enigszins bevredigend antwoord te geven, kunnen er drie zaken bereikt zijn. Margriet heeft aangetoond over zichzelf te kunnen nadenken en er is een start gemaakt met een wederkerige werkrelatie. Beide zijn belangrijke voorspellers voor een succesvolle deelname aan KTGP. Daarnaast zal de toon gezet zijn richting verandering in plaats van richting problematiek. Eerst aarzelend, maar geholpen door belangstellende vragen van Anke, kan Margriet aangeven dat ze zich vrijer wil voelen in contacten. ‘Als ik wat langer een relatie met een man heb en de contacten worden intiemer, krijg ik het Spaans benauwd.’ Ze vermoedt dat ze ook minder somber zal zijn en een beter gevoel over zichzelf zal hebben als ze zich vrijer voelt. Verder wil ze op haar werk minder angstig reageren op kritiek van haar baas. In de loop van het gesprek wordt duidelijk hoe haar klachten te maken hebben met haar persoonlijke geschiedenis en welke patronen ze naar aanleiding daarvan ontwikkeld heeft. Patronen waarmee ze nu actief – dat is iets anders dan bewust – de ongewenste situatie in stand houdt. Aan het einde van het gesprek neemt Anke zich voor Margriet in de intakevergadering voor te stellen als kandidaat voor de komende KTGP.
