Artsen maken fouten en reageren daarop vaak met heftige oordelen en emoties. Deze eigen reacties kunnen een ontwrichtend effect hebben, soms van korte duur maar vaak voor langere tijd.
In deze bijdrage worden deze reacties beschreven en wordt onderzocht hoe dokters een mildere houding kunnen ontwikkelen in relatie tot hun eigen feilbaarheid. Daarbij worden inzichten toegepast die komen uit de literatuur over ‘zelfcompassie’. Er wordt ingegaan op mogelijkheden om de eerste opvang te verbeteren en op de plek van coaching bij het leren omgaan met de gevolgen van een fout.
Ten slotte wordt beschreven hoe dokters op deze processen kunnen anticiperen door het ontwikkelen van een professionele houding van mededogen naar zichzelf.
