Het woord orthopedie (vroeger: orthopaedie) is afgeleid van de woorden ‘orthos’ (recht) en ‘paedos’ (kind). Het betekende dus aanvankelijk iets in de zin van ‘het recht laten groeien van kinderen’; anders gezegd: het herstel van de normale anatomie. Anatomie is nog steeds de basis van de orthopedie. In dit hoofdstuk komt de zogenoemde klinische anatomie van het houdings- en bewegingssysteem aan de orde. Dat wil zeggen: de anatomie voor zover noodzakelijk voor het begrijpen van diagnose en therapie in dat deel van de geneeskunde dat zich bezighoudt met bewegen in de meest brede zin van het woord. Aan de orde komen de anatomie van de bewegingsunits (de gewrichten en de bijbehorende spieren) en een schematisch overzicht van de relevante delen van de circulatie en het systeem van aansturing van de extremiteiten, het zenuwstelsel. Gekozen is voor een overzicht van de perifere zenuwen en de plexus brachialis en plexus lumbalis.
