Theorie en praktijk

Aan het eind van de vorige eeuw ontstond de roep om ‘harde bewijzen’ die ten grondslag moeten liggen aan medisch handelen. Evidence based medicine is tegenwoordig niet meer weg te denken uit de geneeskunde. Het basisidee dat klinische handelingen zoveel mogelijk gebaseerd moeten zijn op recente wetenschappelijke gegevens, was niet nieuw. Maar betekent het dat de academicus voorschrijft wat de zorgverlener moet doen? Zo eenvoudig ligt het niet. Theorie en praktijk zijn verschillend. Dat wat de wetenschap bestudeert, is niet per definitie de vraag die in de behandelkamer moet worden beantwoord. Uitkomsten van wetenschappelijk onderzoek spreken elkaar soms tegen en de resultaten van één onderzoek zijn zelden één-op-één toepasbaar in de klinische praktijk. Meta-analyses kunnen dan meer ondersteuning bieden - en dat is precies de plaats van de wetenschap in de praktijk. De wetenschap bepaalt niet de klinische beslissing, maar resultaten van wetenschappelijk onderzoek dragen wel bij tot een betere diagnostiek en behandeling. En misschien nog belangrijker: ze beschermen tegen kwakzalverij. In dit nummer hanteert prof. Nico Creugers de stelling dat de hedendaagse tandarts na zijn opleiding niet klaar is: voor het verantwoord uitoefenen van het beroep is een education permanente noodzakelijk. Hij noemt de interesse vanuit de praktijk voor de wetenschap beperkt. Daarom wordt in de opleiding in Nijmegen meer aandacht besteed aan de wetenschap, in de hoop dat tandartsen een beter begrip krijgen van wat die hun kan bieden. Prof. Jef van der Zel gaat in zijn bijdrage in op een belangrijke ontwikkeling die het traditionele werk van de tandarts en de tandtechniek ingrijpend wijzigt: de digitale afdruk. In de rubriek Selectief wordt recent wetenschappelijk onderzoek vertaald, samengevat en becommentarieerd door collega’s uit de praktijk. …