Germain Lietaer wist dat dit internationale congres in het teken zou staan van zijn emeritaat, maar dat zijn collega Mia Leijssen hem bij de opening van het congres ook een liber amicorum (Leijssen & Stinckens, 2004) zou aanbieden, was voor hem een complete verrassing. De toon was gezet voor een congres à la Lietaer: een sterk empirisch ondersteunde zoektocht naar wat helpend is in psychotherapie. Tweehonderd en veertig deelnemers, van wie er 75 uit het nabije of verre buitenland afkomstig waren, werden na elke pauze door een wandelende saxofonist, als ware hij een rattenvanger, naar de volgende lezing gelokt.
