Elk tandheelkundig materiaal kent een zeker risico. Ofwel voor de patiënt, ofwel voor de professional die met de materialen moet omgaan. De risico’s in de tandheelkunde worden verdeeld in acceptabele en niet-acceptabele risico’s. De vraag of een risico al dan niet acceptabel is, wordt afgemeten aan de frequentie en aan de ernst ervan. Als het gaat om de risicofrequentie voor de patiënt, wordt op grond van onderzoek 0,1% als acceptabel beschouwd. Het risico van de meeste producten ligt hieronder. Bij professionals, zoals tandtechnici en tandartsen, ligt de frequentie hoger. Bijvoorbeeld: het risico op een allergie voor latex is met 1 tot 3% zo hoog, dat de professionals een risicogroep vormen.
