Terwijl het 25-jarig jubileumnummer nog maar kort achter ons ligt, zal dit redactioneel opnieuw een beschouwend karakter dragen. Nu is de aanleiding persoonlijk: het is mijn laatste. Erik Knorth heeft het voorzitterschap van onze redactie overgenomen en zal voortaan deze inleidende tekst verzorgen. Het voorliggende nummer nodigt uit tot contemplatie, want het telt maar liefst twee oraties, een van Peter Muris en een van mijzelf. Bij een oratie ga je, bij wijze van spreken, op je tenen staan om verder dan gewoonlijk achterom en vooruit te kunnen kijken. Peter Muris ziet achter zich zelfs Freud staan, die toch alweer een eeuw geleden zijn belangrijkste ontdekkingen deed.
