‘’Moeten we iets met dat coronavirus?’ vroeg een collega op 28 januari 2020 per mail. Ze stuurde deze week voor de grap het bericht opnieuw door. Want hoe ironisch is dit nu, als je bedenkt waaronder we het afgelopen jaar bedolven zijn. Een mail uit de tijd van toen de wereld nog zo heerlijk naïef was. Vanaf mijn thuiswerkplek peins ik erover door. Na een jaar corona is de naïviteit weg. We zijn met z’n allen in een klap volwassen geworden. Ouder, wijzer, vermoeider, een illusie armer misschien. Maar niet minder strijdlustig denk ik. Meer zelfs. En dat houdt ons op de been.
