In 2017 zullen verzorgenden écht hun mond opentrekken als hun iets niet zint. Tenminste, dat hoop ik. Want op de een of andere manier heb ik het idee dat dit nog veel te weinig gebeurt. Ja, op besloten fora en in besloten groepen op Facebook. Maar een verzorgende die daadwerkelijk tegen haar baas zei: ‘Ik ga dit niet doen, want mijn cliënt heeft er niets aan’, die ben ik nog niet tegengekomen. Naar de reden kan ik alleen maar gissen. Zoals onze nieuwe columnist en evv’er Wendeline Roest tegen me zei: verzorgenden zijn een bescheiden volkje. ‘We mopperen even als in een vergadering gemeld wordt dat er iets nieuws wordt ingezet, maar vervolgens dóen we het wel. We lopen weer dat stapje harder, om onze bewoners goed te verzorgen. Dat we daardoor twee uur later aan ons kopje koffie zitten, nemen we op de koop toe.’ Maar waaróm eigenlijk? Omdat ze vrezen dat ze als lastig gezien worden, en hun baan kunnen kwijtraken?
