Het is toe te juichen dat in het TSG aandacht wordt gegeven aan spiritualiteit in de gezondheidszorg. Het artikel van De Jager Meezenbroek e.a. is daarvoor een goede aanzet, juist ook omdat het een verslag biedt van een workshop waarin diverse disciplines waren vertegenwoordigd. Uiteraard is het verschijnsel Spiritualiteit al vele jaren aandachtsgebied van theologische disciplines.1 En ook in met name de internationale verpleegkundige literatuur wordt regelmatig gepubliceerd over spiritualiteit en spirituele noden van patiënten en de rol van verpleegkundigen daarbij.2,3 Maar bredere beleidsmatige aandacht voor spiritualiteit is er in Nederland nog weinig.
